چه رنجی میکشد آنکس که انسان است
و از احساس سرشار است...
سلام به همه عزیز دوستانی که هیچگاه در این فاصله ها و مدتها لحظه ای از یادمان خاطراتم دور نمانده اند و شرمسارم از این بی مجالی ها که دمی دست فرصتم رها نکردند و مرا به خود اندیشی و وااندیشی خویشتنم رهایم نساختند که گاهی دست روزگار گرچه به هجر یاران وامیداردم ولی توانی نداشته تا شمارو از خاطرم مهجور کنه!
بسیار خوشحالم که در این فضای خلوت دوستانه رفیقانی دارم چون طراوت بهاری که یادم کردند و یک عذرخواهی بزرگ بخاطر نبودنم که امیدوارم در مقابل شما دوستان ارزش پذیرش رو داشته باشه!
اوقاتم بسیار تنگ شده و تمام سعی ام این خواهد بود هفته ای یک روز حداکثر وقتم وقتم رو به ملاقات و تجدید خاطره با دوستانی داشته باشم که به یادم بودند و به یادشان بوده ام.واقعا دنیای بی دوست ارزشی نخواهد داشت! و کسی که به نوعی غفلت میکنه از چنین ثروتی واقعا گذر زمان ثابت خواهد کرد که چه حماقت بزرگی کرده!
در ادامه باز با شرمساری تمام سال جدید رو به تاخیر تبریک میگویم.با تمام وجود آرزوی خوشبختی میکنم به همه دوستان زیباتر و باصفاتر از گل که حضور گمرشون باعث نشاط روح و جان شده! و بخصوص عاشقانی که خالصانه و عاشقانه کنار هم هستند و از خدا میخواهم سایه خداوندیش رو بالا سر همه مان گسترده کنه و غریق رحمت وجود لایزال خودش قرار بده!
